فرزهای توربین و آنگل ، ابزارهای تراش دندان هستند که بر سر توربین و آنگل سوار می شوند. فرزهای ترمیمی بر اساس جنس بخش برنده آنها، به دو دسته الماسی (سیلیسی) و کارباید تقسیم می شوند. فرزهای توربین معمولاً الماسی هستند ولی فرز کارباید نیز برای آن ساخته شده است. چون توربین با سرعت خیلی زیادی کار می کند موقع استفاده باید بر روی فرز آب پاشی مناسبی وجود داشته باشد. گرمایی که موقع کار ایجاد می شود باعث تحریک دندان و تخریب فرز می گردد.
فرزهای آنگل عمدتاً کارباید هستند چون عاج پوسیده را به راحتی برمی دارند و دندانپزشک موقعی که به عاج سالم می رسد با مقاومت مواجه می شود که به این ترتیب قدرت تشخیص وی را بالا می برد. البته فرزهای الماسی نیز برای آنگل ساخته شده است.
سرعت چرخش آنگل خیلی کمتر از توربین است و به همین میزان گرمای کمتری به عاج دندان تحمیل می کند.
تمام فرزها دارای دو بخش تنه (Shank) و سر (Head) هستند. بخش تنه در داخل توربین و یا آنگل قرار می گیرد. تنه فرزهای توربین یک استوانه صاف و براق است ولی در انتهای تنه فرز آنگل یک شیار وجود دارد که مشخصه آن محسوب می شود. ضخامت فرز آنگل که بیشتر از فرز توربین است دومین مشخصه و وجه افتراق آن با فرزهای توربین می باشد.
قدرت برندگی فرزهای الماسی را با نوارهای رنگی بر روی تنه آنها مشخص می کنند. زبرترین فرز دارای نوار مشکی و نرم ترین آنها دارای نوار سفید هستند. نوارهای فرزها از زبرترین به سمت نرم ترین عبارتند از مشکی، آبی، سبز، قرمز، زرد، سفید
فرزهای زبر برای تراش مینا و عاج دندان و فرزهای نرم که نوارهای قرمز، زرد و سفید دارندبرای پالیش کردن سطح ترمیم های دندان بکار می روند.